هرچه شبکه‌ها پیچیده‌تر می‌شوند، ابزارهای مانیتورینگ کارایی شبکه بیشتر توسعه می‌یابند. در ادامه به ذکر برخی از قابلیت‌ها و ویژگی‌های موجود در این ابزارها خواهیم پرداخت.
زمانی مهندسان شبکه در سازمان‌ها مجبور به ایجاد دسترسی شبکه و پهنای باند مکفی جهت اتصال سرورها، برنامه‌های کاربردی و دستگاه‌های انتهایی (end devices) بودند. از دید یک مدل OSI، تمرکز تنها بر روی لایه‌های 1 تا 4 بود و لایه‌های OSI بالایی (4 تا 7) کم و بیش نادیده گرفته می‌شدند، چرا که تمامی ترافیک و جریان‌های داده در سرتاسر شبکه، پهنای باند و منابع صف بندی شده را به اشتراک می‌گذارد.
با گذشت زمان تجهیزات شبکه پیچیده شد، تا جایی که جریان های داده مختلف توانستند شناسایی شوند و به طور متفاوتی در شبکه مورد استفاده قرار گیرند. QoS های متنوع و روش‌های تشکیل ترافیک در سطح کاربرد می‌تواند جهت انجام این هدف مورد استفاده قرار گیرد. علاوه بر این، افزایش همیشگی وابستگی و تکیه بر کاربردهای ضروری کسب و کار، مهندسان شبکه را به درک لایه‌های بالایی مدل OSI مجبور کرده است. بنابراین آنها می‌توانند خودشان به شناسایی هر مشکل و اختلال مربوط به شبکه، سیستم عامل سرور، نرم افزار مجازی سازی و برنامه‌های کاربردی کمک کنند. اما به منظور انجام آن، یک ابزار جهت شناسایی این مشکلات مورد نیاز می‌باشد.
برای مطالعه‌ی ادامه‌ی مقاله به لینک زیر مراجعه کنید:
مقاله‌ی ابزارهای مانیتورینگ کارایی شبکه چگونه توسعه می‌یابند؟